Béla Bartók,  Nagyszentmiklós, Hongarije  25 maart 1881  New York 26 september 1945
        Het dorp waar Béla Bartók geboren werd, ligt vandaag op Roemeens grondgebied. Zijn vader was er schooldirecteur, en een groot liefhebber-musicus. Hij stierf echter
        reeds toen Béla amper acht was. Zijn moeder, Paula Voit, was eveneens onderwijzeres en zijn eerste pianolerares. Hij verhuisde naar Pressburg.
        Daar kreeg hij piano- en harmonieles bij Laszlo Erkel. Intussen had Bartók reeds in 1891 zijn eerste openbaar optreden als pianist-componist gevierd.
        Na de middelbare studies is hij ingeschreven in de Koninklijke Hongaarse Muziekacademie te Boedapest, en krijgt er pianoles van István Thomán en compositie J.oessler.
        Omstreeks 1925 wordt zijn stijl eerder neo-classicistisch. In 1940 vestigt hij zich definitief in Amerika, waar de universiteit van Columbia hem het eredoctoraat in de
        muziek verleent. Ofschoon Bartók zich in de VS nooit heeft thuisgevoeld, werd hij er niet aan zijn lot overgelaten: de auteursvereniging 'Ascap' steunde hem financieel en
        Serge Koussevitzky bestelde het "Concerto voor orkest". Hij bezweek in New York op 26 september 1945 aan leukemie

       Leonard Bernstein   Lawrence USA 25 augustus 1918 - New York 14 oktober 1990
        Leonard studeerde in Harvard bij Walter Piston en werd bekend als componist en als dirigent. Hoewel hij beschouwd wordt als een van de beste
        Amerikaanse dirigenten, hield hij zich liever bezig met het componeren. Door zijn voorkeur voor de jazz en populaire muziek werd hij echter door velen nooit als serieus
        componist beschouwd. Zijn werk is onder te verdelen in serieuze muziek enerzijdes, en lichtere muziek anderzijds zoals de populaire musical 'West Side Story',
        jet ballet 'Fancy free' en 'Wonderful Town'. Het is zijn lichtere muziek dat hem bekend maakte, want de vaak herschreven opera 'Candide', zijn koormuziek zoals de
        Chichester Psalms en de overigens zeer mooie liederen missen een zekere diepgang. In zijn volledig oeuvre is de invloed van de Amerikaanse jazzmuziek sterk
        voelbaar. Bernstein was niet alleen componist en dirigent, maar ook pianist, leraar en auteur. Hij stierf op 72-jarige leeftijd. 

       Benjamin Britten, Lowestoft, Great Britain, 22 november 1913 -  Aldeburgh 4 december 1976
        Benjamin Britten is de hedendaagse componist die zichzelf als het ware naast de geschiedenis geplaatst heeft, door uitsluitend met traditionele middelen amusante,
        ontroerende, indringende en affectvolle muziek te schrijven.
        Juist hierop steunt waarschijnlijk zijn enorm succes als componist, omdat hij voorbijgaat aan de verworvenheden van de avant-garde (die hij wel kent!), Hij kon veel
        bagage verwerven bij Frank Bridge, John Ireland en Arthur Benjamin. Van geen enkel genre heeft hij een afkeer, en zo is het te verklaren dat de lijst van zijn werken,
        net als hun kwaliteit overigens, zo uiteenlopend van aard is: opera's Peter Grimes is de bekendste, en met The Turn of the Screw toonde hij zich de meester van
        het 20ste-eeuwse buffo-genre), vocale muziek (pianoliederen, orkestliederen, orkest met vocale soli, koorwerken), orkestmuziek Simple Symphony, "Variations on
        a theme of Frank Bridge"), filmmuziek, "A Young Person's Guide to the orchestra (Variations and Fugue on a Theme of Henry Purcell"), schoolmuziek
        Let's make an Opera, religieuze muziek Noye's Fludde", "War Requiem", kamermuziek enz.
 

       Claude Debussy, St.-Germain-en-Laye, 22 augustus 1862 - Parijs, 25 maart 1918
        Debussy kwam uit een eenvoudige familie, waar muziek niet systematisch aan bod kwam (zijn vader interesseerde zich hoogstens voor opera). Claude werd op zijn
        negende jaar ontdekt door de vermogende, muzikaal geïnteresseerde en begaafde Madame Manté. Zij stoomt de knaap in twee jaar tijds klaar voor het toelatingsexamen
        aan het Parijse Conservatorium. Hij slaagt en komt terecht onder de hoede van Lavignac voor theorie en Marmontel voor piano. Later volgt hij nog harmonie bij Emile
        Durand. Debussy was bepaald geen diplomajager: afgezien van de Prix de Rome die hij in 1884 behaalde met zijn cantate L'Enfant Prodigue was de hoogste  
        onderscheiding die hij ooit haalde een eerste prijs in pianobegeleiding aan het Conservatorium.
        Vanaf 1908 dirigeert hij overal in Europa zijn eigen werk. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog brengt hem erg van streek, maar ondanks een hersenaandoening
        dwingt hij zichzelf te componeren. Tijdens het laatste Duitse offensief bij de verovering van Parijs is hij te fel verzwakt om de schuilkelders te verlaten. 

        Carl Orff, München 10 juli 1895 - München 29 maart 1982
         Carl leerde al op jongen leeftijd piano, orgel en cello spelen, en begon ook te componeren. Op het conservatorium van München studeerde hij in 1914 af. Om zijn brood
         te verdienen componeerde vooral theatermuziek, en gaf daarnaast ook nog les.
         Orff was medestichter van de Günther Schule, een school voor gymnastiek, muziek en dans. In 1930 begon hij aan zijn boek 'Schulwerk' waarin hij een beeld schept van
         zijn ideeën omtrent de muzikale opvoeding. Daarin speelt het ritme een vooraanstaande rol. Van 1930 tot 1933 is hij dirigent van het Bach-genootschap in München.
         Als componist onderging hij grote invloeden van Claude Debussy en Richard Strauss. Zijn eerste composities waren in feite niets anders dan vrije transcripties van
         ClaudioMonteverdi, en eerste 'eigen' werk kwam er pas met Carmina burana in tweede helft van de jaren '30, een cantate gebaseerd op dertiende-eeuwse Latijnse en
         Duitse teksten. Dit werk wordt gekenmerkt door een zeer aparte stijl. Het is uiterst eenvoudig van structuur en melodieën, dynamisch en indrukwekkend.
         Carmina burana vormt samen met Catulli carmina 1943 en Trionfo di Afrodite 1953 de drieluik Trionfi. 

       
        Francis Jean Marcel Poulenc, Parijs 7 januari 1899 - Parijs 30 januari 1963
         Poulencs vader was directeur van de "Produits Chimiques Poulenc". Francis volgde als vijftienjarige lievelingsleerling pianolessen bij Ricardo Viñes, en werd op zijn
         twintigste, zij het tot zijn eigen verbazing, opgenomen in de "Groupe des Six". Hierin hadden zich componisten verzameld die geen muzikale eenheid zochten, maar
         elkaars werk stimuleerden en hielpen verspreiden. De andere leden van de groep waren Durey, Auric, Honegger, Tailleferre en Milhaud. De enige vorm van
         componistenopleiding die hij ontving, bestond uit enkele waardevolle raadgevingen van Charles Koechlin. Verder kan men hem beschouwen als een volkomen autodidact
         Van Poulenc zijn minder werken bekend dan bijvoorbeeld van Darius Milhaud, maar ze munten uit door een zeldzame verfijning. 

       Maurice Ravel, Ciboure Frankrijk 7 maart 1875 - Parijs 28 december 1937
        Met een vader van Zwitserse afkomst en een Baskische moeder is Maurice Ravel toch van kindsaf in Parijs opgevoed. Na de verhuizing volgt hij in het Parijse
        Conservatorium pianoles bij Anthiome en de Bériot, harmonie bij Pessard, contrapunt bij Gédalge en compositie bijFauré. Ook met Satie en Chabrier heeft hij veel
        contact, en zijn interesse gaat vooral uit naar de werken van Schumann en Liszt.
        Verscheidene malen dingt hij naar een "Premier Prix de Rome" maar verder dan een tweede prijs geraakt hij niet. Intussen was zijn faam als componist echter al
        gevestigd met werken als het Menuet antique, Habanera en Pavane pour une infante défunte. 
        Boléro is een ballet, in 1928 gecomponeerd door Maurice Ravel voor danseres Ida Rubinstein.Ravel noemde het stuk muzikaal inhoudloos, maar toch staat het stuk
        bekend als één van zijn meesterwerken.

        Kurt Weill, Dessau Duitsland 2 maart 1900 - New York 3 april 1950
         Kurt Weill werd als derde van vier kinderen geboren in een religieuze joodse familie. Zijn vader was daar voorzanger in de plaatselijke synagoge. Op twaalfjarige leeftijd
         gaf hij in het stadhuis van Dessau al zijn eerste concert met zelfgemaakte composities. 
         In 1918 ging hij studeren aan de Hochschule für Musik in Berlijn, waar hij les kreeg van o.a.de componist Engelbert Humperdinck. In het begin van de jaren twintig
         schreef hij o.a. zijn eerste symfonie, de pantomime Zaubernacht en de liedercycli Frauentanz en Stundenbuch. Maar zijn eerste bekende werk was het
         Vioolconcert opus 12 uit 1924.         Zijn interesse in het moderne muziektheater bracht hem samen met de dramaturg Georg Kaiser. Daar leerde hij de actrice  
         Lotte Lenya kennen. Met haar zou hij twee maal in het huwelijk treden, voor het eerst in 1926 en, na hun scheiding in 1933, nogmaals in 1937. In 1926 beleefde ook  
         Weills eerste opera Der Protagonist zijn première. Op zijn zoektocht naar een libretto kwam hij in aanraking met Bertolt Brecht. Een gevolg van hun samenwerking
         was Das kleine Mahagonny, waarin Lotte Lenya zong. Dit zangspel zou in1930 als basis dienen voor de grotere opera Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny.Voor
         de opening van het Theater am Schiffbauerdamm in Berlijn in 1926 werd Weill door Brecht gevraagd om muziek te componeren bij zijn Dreigroschenoper.
         De combinatie Brecht-Weill werd hiermee in een klap wereldberoemd. Na de machtsovername in 1933 vertrok Weill met Lotte Lenya direct naar Parijs